coepulor, -ari – zusammen essen: POGGIO Lucianus asinus fol.53r (c. 1450) Interea cum redjsset Hiparcus laeti imus coenatum. potus fuit frequens nobis inuicem conepulantibus. COLET in I Cor p.236 si voluntarie commisceant se et coepulentur cum idolatris. AMERBACH-Bonif ep II 847 (1522) neque collegio coepulandi instituto ... quicquam deesset, nisi tu teipsum nobis subtraheres. ESTIVS in ep Paul II p.798 (zu II Petr. 2,13) Graeca quae nunc sunt in manibus, sic habent ad verbum: Deliciantes in deceptionibus suis, coepulantes vobis. ... Nam et illic additur συνευωχούμενοι, quod hīc quidem, luxuriantes transtulit; sed ibi melius, convivantes. Pro quo legit Augustinus, coepulantes, lib. de fide et op. cap. 25.