atritas, -atis, f. – Schwärze: COLET in I Cor p.176 Nemo ergo dubitet quin Deus quanquam tales non habebantur, tamen ... nubem hominum in sinceriore sua parte illustrare incepisse, ut deinde radii ad spissam atritatem penitrent. In qua atritate fuerunt et sunt sapientes et potentes hujus seculi, qui difficulter in se sane lucem admittunt. == opusc theol p.168 Et facta est lux, Exorta est e vestigio luculenta rerum omnium ac tocius mundi formacio, quae aut discussit aut texit materiae atritatem. CAMPELL hist Raet I p.181 Atqui quantumvis cacodaemon se contrahat occulatque, nunquam tamen atritatem suam nigredinemque tam artificiose dissimulare occultareque poterit, quin illa se satis evidenter conspiciendam alicunde prodat. SCHEDE schediasm I p.24 Vae mihi, si lampadis tuae fulgores | Spissa praestinguit nebularum mearum atritas! WITSIVS symb p.157 Si quis, mercaturam exercens, norit omnes res opes- que suas in uno sitas esse navigio, ... ad quamvis coeuntium nubium atritatem, ad quemvis saevientis procellae impetum, quam trepidus pavet?
– lex.: PEROTTI ccopiae 2,8 Atrum proprie nigrum significat, unde atritas a ueteribus nigredo dicebatur. == ccopiae 2,10 Item ab atro atritatem (leg. atrocitatem ?) pro immanitate dictam constat. BEROALDO mai. comm Apul 6 fol.126r fuscitatem et atritatem posuerunt ueteres pro nigricia et atro colore.