2. officinarius, -i, m.
1) Konditor: TEXTOR-I offic I p.162 Placentarii, qui placentas et cibos dulciarios conficiunt. vocantur etiam Officinarii. 2) (allg.) der in einer officina arbeitet, Handwerker: BVDAEVS transit p.142C (1535) quod non minus plebeijs et officinarijs quam equitibus et palatinis licet.
Lexicographica: TLL 0
|