1. sortiso, -are, -aui, -atum – einen improvisierten mehrstimmigen Gesang singen: SCHANPPECHER op aur 4,1 Est enim sortisare, ut summatim dicamus, cantum nonnullum diversis melodiis improvise ordinare. WOLLICK ench 6,1 Unde sortisare est quemlibet cantum variis, cum concordia, modulationibus repente ordinare. ORNITHOPARCHVS microl 1 Unde sortisare, est planum cantum, certis consonantijs, et improuiso ordinare. KILIAAN etym p.700 contrepoint singhen. Planum cantum certis consonantiis ex improuiso ordinare. vulgò sortisare. NVCIVS mus poet p.209 qui per totam cantionem se sortisaturos, hoc est plano cantui concordantes voces, salvis consonantiarum legibus, adiecturos autumant.