stradiotus, -i, m. – Stradiot, albanischer Söldner, (allgem.) berittener Soldat: INFESSVRA diar p.156 (1484) Hic pecuniarum quaerendarum causa, quas in bellis et pompis consumabat, multa et inexcogitata in curia romana officia adinvenit, et vendidit his, qui, Scytharum vocabulo, denominabantur stradioti, ianiceri et mamalucchi. CELTIS ep 308 (1504) quod tria milia Gallorum nudi, discalciati, debiles, sine armis, penitus nihil, unde viverent, habentes, stradioti pedestres, quae res satis ridiculosa erat, relicto campo Urbem intraverunt.