reparturio, -ire – nochmals gebären: CANISIVS comm corrupt II p.408 His accedit Ioannes Damascenus clarissimè docens: "Ipsa beata et super naturam donorum digna effecta, dolores partus, quos effugit pariens, illos tempore passionis sustinuit, ex materna compassione viscerum lacerum reparturiens, et quem Deum per nativitatem agnovit, illum ut maleficum interfectum videns, tanquàm gladio cogitationibus discerpitur". SALMERO comm XV p.2 Quamobrem eos liberiùs reprehendit, insensatos vocat, et fascinatos, et ut filiolos suos se eos reparturire affirmat.