cachin(n)atio, -onis, f.
Lachen: SALVTATI ep 10,2 (1397) Irreligiosissimum tamen Averroym non sine motu cachinnationis admiror. MANETTI vit 2 Unde cum ab eis "qui illa in Socrate vitia non cognoscerent", vehementer irrideretur, crebrisque cachinationibus illius sententiam floccipenderent, Socrates dixisse fertur eius phisionomi de se iudicium verum fuisse. DECEMBRIO-A pol 5,58,2 Digna res omnibus cachinnatione visa. RORARIO dial p.214 Quas cachinationes putas excitasse ambitiosum hunc? NEBRIJA rhet 29 p.166 sine ulla suspicione nimiae cachinnationis. GIBERTI-GM op p.52 dum ridiculas, et aniles fabulas recitant, ad risus, cachinnationesque excitantes. PICCART observ III p.316 quos interdum asino imponebant, ... ut major esset spectantium risus et cachinnatio, majus miserorum opprobrium.
Lexicographica: TLL (5x, RHET. Her., CIC., AVG., GLOSS.)
|