incitatrix, -icis, adi. u. subst. f. – die antreibt: SAGVNDINVS or caduta II p.130 ad facultates regias libidinum explendarum non modo ministras atque pedisequas, verum etiam hortatrices incitatricesque. BVCER in evang p.170 postquam caro nostra non infirma tantum ad bonum, sed etiam pertinax incitatrix est ad malum. MELANCHTHON op 13 p.298 Intuens igitur mortem hominis, cogitavit miram quandam vim esse incitatricem materiae ad alias formas, ut praestantissima forma tam atrociter abiiciatur. GROTIVS-H ep 358 (1614) Nam Gratia praeveniens non potest esse illa quam prensatricem vocat. Est enim incitatrix et illuminatrix, agens non patiens.