impedibiliter, adv. – verhinderbar: CROCIVS-L nat corr p.356 Possum enim à scribendo cessare, neque necessarió ad scribendum manum et animum appuli, sed voluntarié et, ut sic loquar, impedibiliter. SVAREZ anim 1,4,25 tamen quae isto modo per se conveniunt, separari possunt ab eo cui conveniunt, illo manente. Qui modus potest dici per se, tamen impedibiliter.