derobator, -oris, m.
Räuber: ALIGHIERI-P comm I Dante inf 12,46-139 Raynerius Pazzus de Valdarno, et ille de Corneto, magni ascarani et derobatores stratarum. ARCHIV Sforza-F I 848 (1452) huiusmodi derobatores studeas invenire et tua sub potestate habere ut debita pena plectantur. STATVTA Amelie 1560 4,43 puniri debeat derobator ad mortem.
Lexicographica: TLL 0;
LATHAM
|