syllogizo (-izzo, -isso), -are – einen Syllogismus bilden: ALIGHIERI-P comm I Dante purg 16,73-78 quia certi motus nostri dependere possunt a nobis et a libero arbitrio, ut amare, audire, intelligere, sillogizzare. PETRARCA c med III 4 quia a te non ... non iambicos exigunt, sed salutem, quam si haberent - puto - sillogizando corrumperes. CHAVLIAC chirurg p.27 Et ita per consequens est sillogisandum de complexionibus aliorum membrorum compositorum.NAMORATVS Salutati ep app 9,2 (1390) sed quia syllogizas in navi fluctuosa, ubi reste pariter et ancora opus est? CVSA idiota 5 sic ratio syllogizat et nescit quid syllogizet sine mente. LVTHER op 2 p.631 Quare et hic syllogissat 'Confirma fratres tuos, ergo Petrus est omnium princeps': prima pars est necessaria, quare quodlibet sequitur, nova - ut dixi - dialectica. == op 8 p.124 ut longe insulsissime Latomus ex particulari vel singulari syllogissarit. LVTHER op 39,2 p.26 Quicunque tollit rationem syllogizandi, concedit occasionem haereticis interpretandi pro libidine. BEZA tract theol II p.171 nisi aliunde liqueret istum ne natura quidem ad syllogizandum factum videri, quanvis nihil praeter meras demonstrationes venditet. SALMERO comm IX p.151 malè profectò syllogizabant, quoniam Christus in caelo non unicam habet operationem divinam, sed etiam humanam.
– gr.: BVLLINGER in epist p.26 Est autem συλλογίζεσθαι discursu et ratiocinatione vel ratione subducta, imò (ut nostri aiunt) ex praemissis aliquid colligere. BEZA tract theol III p.223 quod scelus ut vitaret ὄνος ille συλλογιζόμενος, cuius stercora tu studiosè collecta nunc depascere velle videris, maluit solidum corpus vorari.
– lex.: PEROTTI ccopiae 1,237 et ratiocinor, syllogizo.