intransmutabiliter, adv.
unveränderbar: DVNGERSHEIM Luther ep 230 (1519) Sed per haec sequi videtur, veluti se ipsum negare possit Christus, et id non arbitrari, quod sibi sic intransmutabiliter competit, ut aliter nec aut esse aut recte intelligi ullo modo valeat. BESOLD diss p.14 Et ideò perfectae ac absolutae magis quadrare iudicatur Monarchiae: utpotè cuius proprium maxumè est, perpetuum ut unius quasi Principis sit regimen; ad rationem universi tendens, ubi semper unus permanet intransmutabiliter.
Lexicographica: TLL 0
|