commensatio, -onis, f. – das zusammen Feiern, gemeinsames Essen: ALIGHIERI-P comm III Dante inf 6,1-36 ideo commensatio dicitur castrimargia, quia in castris ventris omnia merguntur. == comm III Dante inf 11,1-69 quadam speciali confidentia que inter homines oritur, aut ratione coniunctionis eiusdem sanguinis, aut ratione eiusdem patrie, aut ratione commensationis, aut ratione servitii impensi vel recepti. SERRAVALLE comm Dante inf 32,1-9 tale vinculum vel procedit a carnis propinquitate, vel a patria, vel a commensatione, vel a dominatione. POLENTON script ill p.137 Commensationes opulentas et splendidas etiam inter amicos damnabat.