superbiloquentia, -ae, f. – überhebliche Rede: VOLVSENVS dial p.153 qui eo a superbiloquentia temperandum censuit. GRETSER Luth p.223 Quis item ferat illam insulsi Grammatistae arrogantiam et superbiloquentiam. PETAVIVS hier p.202 omnem illam Thrasonicam superbiloquentiam ac fastum facilè comprimam.
– lex.: PEROTTI ccopiae 2,328 Et superbiloquens, qui superbe loquitur; a quo superbiloquentia, elatus atque erogans sermo.