discriminator, -oris, m. – 1) der zur Unterscheidbarkeit beträgt, kennzeichnet: MELANCHTHON op 13 p.769 Ego sic sentio, et lucem primo die conditam esse, et diei noctisque discrimina. Deinde die quarto I additum esse Solem lumen clarius, et diei discriminatorem nobiliorem. – 2) der trennt, unterscheidet: ALTHAMER ctc VI p.148 (1529) Sunt enim amnes plerumque discriminatores dicionum, provinciarum, populorum, dioecesium, praefecturarum et agrorum limites. RHENANVS Germ p.278 usque ad riuum Eckenbachum Sequanorum Tribonorumque siue Germaniae primae discriminatorem. MARTINI fid p.169 Neque tot sunt diversae illarum bestiarum species quot nobis quidem hodie videntur; quum caeli et soli ratio etiam in una specie tantam aliquando afferat varietatem, ut prorsus alia minùs curiosis discriminatoribus appareat.