inargutus, -a, -um – unbegabt, witzlos: HVTTEN ep 21 (1515) Abeant, exeant, in incendio suo pereant infaceti ioci, inargutae nugae, inamaena et inepta poemata. HESSVS op farr I fol.284r Saepe tuas tacito mirantem pectore dotes, | Iussit inarguta scribere Musa chely. BVLLINGER conf Helv post 11,9 Schvenkfeldij similiumque leptologorum inargutas argutias, intricatas, obscurasque, et parum sibi constantes hac de re dissertationes. TAVBMANN melod p.506 Vulgus inargutum miratur saepius, Arteis | Tam vigili nobis strenuitate coli.