defioculus, -a, -um – 1) blind: TEXTOR-I offic I p.129 (caeci, et excaecati) Antipater Cyrenaicus fuit pariter defioculus. Cuius caecitatem quum mulierculae lamentarentur: "Quid agitis?", inquit, "An vobis nulla videtur voluptas esse nocturna?" Autor Cicero lib. 5. Quaest. Tusc. BARLAEVS ep ix (1645) cum mechanicorum vix ullus, nisi ad Solem et lucis beneficio suum munus obeat, poëta spissis in tenebris et intempesta nocte Musis vacat, similis aviculis istis, quae defioculae melius canunt. – 2) einäugig: IVNIVS nom p.472 Cocles Plauto, luscus Cicer., altero captus oculo à natalibus. defioculus Mart. vnoculus Agellio. μονόμματος, ἑτερόφθαλμος. CHYTRAEVS-N poem fol.141r-v (Coeculus et Lynceus). TE defioculo minus videre | Dicis Coecule. quis enim negarit? | Quin defioculum videre plura | Quam Lynceus geminis sagax ocellis | Ausim dicere. BARLAEVS poem II p.434 (In laesum, grandi infortunio, in fabrili officina sinistrum tesselae ocellum) Ut defiocula nos amicos respuas?
– Prosodie: VOSSIVS-GJ gramm p.191 Christiani poetae corripiunt fio; .... aliter antiquiores omnes, etiam in derivatis, ut Martialis ... "Hinc defioculus, et inde lippus".