deceptibilis, -e
1) der täuschen kann: SALVTATI lab Herc 2,3,13 Vult enim Iovem taliter alloqui Thetidem: "Non enim meum revocabile neque deceptibile neque imperfectum, quicquid capite annuam". 2) der getäuscht werden kann: WITTICH theol p.121 at deceptibile et labile supponunt iam actum aliquem circa hominem, nempe creationem.
Lexicographica: (ad 1) TLL (1x, SCHOL.);
LATHAM*
|