Arnigena, -ae, m. – der aus dem Arnotal stammt, Florentiner: BENVENVTO comm Dante purg 14,31-39 Nunc ordina literam, et construe et incipe ibi: "che virtù si fuga", idest, expellitur, "da tutti", scilicet, arnigenis, "per nemica come biscia". FILELFO-F Sphortias 1,150 (ca. 1460) Arnigenis Venetisque fides, quo tempore certi | me belli sumpsere ducem, servata per omnem | est mihi militiam. ELPHITHEVS eleg 16,11 Venit ad Arnigenas dudum tibi littera Tuscos. GERALDINI-Aless carm 5,25 Arnigenaeque deae laetas duxere choreas. BAPT MANT silv 4,11,57 Arnigenae Danti comes it Certaldea proles. BEROALDO min. carm sig.K4v Si mensae sotium expetis, | Donati Arnigenae accerse loquentiam (zitiert nach E. Guerrieri, "Donato Poli, secretarius pasquilli, professore e letterato fiorentino a Roma", roma nel rinascimento (2011), 323–355: 346).