supereuolo, -are – hinauffliegen o. -steigen über (+ dat. o. acc.): HOR ROM carm 2,292 Candida religio sacrata in sede coruscans | Ad superos ostendit iter, monstrat que colendo | Simplicitas hominum qua vi superevolet astris. BAPT MANT calam 3,451 Cautius ambiguae cursus et euntia uitae | Tempora curentur, nec inerti pressa ueterno | Mens hebeat, sed prompta graues supereuolet artus. MARVLVS David 3,60 Comparatio: Dum celeratur iter, veluti quum sole calenti Sturnorum nubes supereuolat acta sonoris Vocibus agricolae. SCALIGER-JC carm II p.281 At me lavet illa beati sanguinis unda: | Cuius liquidum subiens mens usta fluorem, | Mole nova superevolet: et se inferat astris. BRVNO princ p.518 superevolans fumus semper est alius atque alius in quem semper necessario alia atque alia flamma convertitur.