dubitatim, adv.
mit Zweifel: REVCHLIN ep 194 (1512) iam irrepsit non dubitatim fides. SCHIRMVS Erasmus ep 1142 (1520) Nil mihi, haud dubitatim credas, contingeret optabilius quam te, quem ex literis solum celeberrimaque fama cognoui, coram cernere et admirari.
lex.: PEROTTI ccopiae 4,156 Item dubitanter et dubitatim. == ccopiae 54,3 Item dubitatim. Lexicographica: TLL (NON., frg., GLOSS.)
|