soloecisticus, -a, -um – einen Solözismus beeinhaltend, ungebildet: KAROCH intimat 31 B. Quisque ergo festive studens abrupta culinariaque ligua balbutire consuesti soloecisticaque caligine obtenebratus quam diu extitisti, hoc prefulgidum iubar subire, <quo> ingenioli tui obtusitas illustretur, festina. == colloq disc p.471 Videmus ergo plerumque atque audimus mortales infinitos non venusto amore, quinimmo barbaristico soloecisticoque abusu garrulantes. WREN-M increp p.430 Hoc autem ut fiat omnino necessarium duco, vel ad excludendum hinc absurdissimum illum Linguae nostrae idiotismum, soloecistico usui Particulae, 'It', innixum, 'It is God'.