secretim, adv. – 1) separat, einzeln: PETRARCA rem fort praef Impletum in te uno vidimus quod de duobus summis viris Gaio Mario Magnoque Pompeio legimus, quid boni scilicet et quid mali possit, haud unquam leta tristibus miscentem, in te tuisque pignoribus secretim explicuisse fortunam. FERNO praef Campano-GA op sig.IIIv (1495) volumen hoc in sex esse distinctum partes, quarum unquaeque suis est foliis secretim dinumerata. CIMBRIACVS encom 1,210 Mille alii subiere Duces, Comitesque potentes, | Atque oratores, quorum si nomina fabor | Secretim, offendam diuinas Caesaris aures. == encom 4,48 Primo secretim, post haec per compita passim | Cuncta ferebantur. – 2) heimlich: CLVVERVS hist p.310 lbi nobili quidam genere Theodorus ... detestandis praesagiis secretim discit, quatuor priores nominis sui literas competere in Valentis successorem.