Osiandrinus, -a, -um – des Osiander: SABINVS-G ep p.526 (1551) Dogma Osiandrinum in dies magis atque magis arridet vulgo. STAPLETON op II p.216 (1582) ex hac imputata nobis Christi iustitia occasionem accepit Osiandrina haeresis docendi, nos ipsa essentiali Dei iustitia nobis communicata et donata iustos fieri. MASTRICHT theol p.1074 Septimum Osiandrinum schisma fuit, quod Andreas Osiander Professor Regiomontanus excitavit A. 1551.
– subst., Osiandrinus, -i, m., Anhänger des Osiander: STAPLETON op I p.126 (1578) ut aliter nos Lutherani, aliter Anabaptistae, Trinitarii et Osiandrini aliter nuncupassent. SACCHINI hist II p.134 Fuitque haereticus, qui inter varias sectas, cum Anabaptistas, Sacramentarios, Suenckfeldianos, Osiandrinos, Seruetianos nominaret, adscripsit etiam Canisianos, siue Iesuitas.