labefactor, -oris, m.
der zugrunde richtet, zum Scheitern bringt: CYRIACVS orac priores suos, i. Graecorum, impudentes labefactores supponet iugo. ERASMVS antibarb p. 63 istorum disputationibus labefactor. AEGIDIVS VITERB sent p.190 In Sophista enim mercatores disciplinarum et contradicendi studiosos vocat; in Euthydemo plausus et gloriolae futiles ineptosque captatores; in Menone iuvenum labefactores pestesque civitatum.
Lexicographica: TLL (1x, GLOSS.)
|