subobsc(o)enus, -a, -um
eher obszön: CRINITVS disc 20,7 Traditum est a Caio Suetonio Caesarem Vespasianum plurimae dicacitatis fuisse, et sic scurrilis ac sordidae ut nec "praetextatis" quidem verbis abstinuerit; quo loco "praetextata" verba ac sermonem vocat subobscenum et impudentem. VIVES ver fid p.270 Quod si vir sapiens, aut matrona casta aliquid dicat vel humile, vel ineptum, vel subobscoenum, denique sua dignitate inferius. VERMIGLI in I Cor fol.81r Descendit Spiritus sanctus ad haec tradenda, quae sensus humanus iudicat subobscoena, cum tamen honestissima sint. MASEN pal or p.188 Illud admonemus tamen, ridiculo sic usurum Oratorem, ut nec nimis frequenti ... nec subobscoeno.
Lexicographica: GEORGES (CIC.)
|