docticulus, -i, m.
– der wenig gelehrt ist: REVCHLIN def c Colon sig.B1r iste liber 
diffamatorius, manuale speculum inscriptus aduersum em docticulorum machinatione consutus. HVTTEN carm p.428 Improbaque Ortvini Musa et lutulentus Apollo, | Factioque exitialis, et ausa calumnia multum, | Et rapti precio tiluli, nullisque negata | Nomina docticulis et opinio vilis honorum. LVTHER op 59 p.679 Satius est theologo cum primoribus orthodoxae fidei patribus hallucinatum iri quam cum nonnullis sciolis ac docticulis invulgariter sapere, ne dicam, temere desipere. CORDVS op poet p.197 Commentaria summulariorum, | Quos a docticulis quibusdam amicis | Accepit miser ille commodatos.
diffamatorius, manuale speculum inscriptus aduersum em docticulorum machinatione consutus. HVTTEN carm p.428 Improbaque Ortvini Musa et lutulentus Apollo, | Factioque exitialis, et ausa calumnia multum, | Et rapti precio tiluli, nullisque negata | Nomina docticulis et opinio vilis honorum. LVTHER op 59 p.679 Satius est theologo cum primoribus orthodoxae fidei patribus hallucinatum iri quam cum nonnullis sciolis ac docticulis invulgariter sapere, ne dicam, temere desipere. CORDVS op poet p.197 Commentaria summulariorum, | Quos a docticulis quibusdam amicis | Accepit miser ille commodatos.
Lexicographica: TLL 0;
DVCANGE