redargutor, -oris, m. – der kritisiert, das Gegenteil behauptet o. beweist: BOCCACCIO gen 14,9 videatur principio moveri, neque alicuius artis vallari suffragio, aut in finem ordine deduci debitum, non magni facio, non enim in aliquo cum fabulis poetarum conveniunt, esto credam redargutores hos arbitrari poeticas ab illis in nullo differre. ERASMVS ep 750 (1518?) Multi sunt quibus magis opus est Hippocrate quam redargutore. CAPITO Erasmus ep 1083 (1520) quanquam ille magis eget medico quam redargutore. OECOLAMPADIVS in Iob p.83 vel tam certam suam doctrinam ac spem asserit, ut nec Deum colloquutorem ac redargutorem formidet. TVCKNEY praelect p.94 Quis hoc vel insanus unquam somniavit ut Apostolo redargutore indiguerit?
– ZWINGLI op III fol.267r (1529) 'Monitorem qui in porta sedet': Monitorem ex Redargutore fecimus, quod ille Latinis notior est (in der Neuübers. von Is. 29,21 et arguentem in porta subplantabant).