dissuasibilis, -e
– nicht ausredbar: ATVMANVS Plutarch ira 7 p.111 apparet pluribus turbativum eius furoris activum et 
comminativum esse securum dissuasibileque robustum (gr. ἀπειθὲς; SALVTATI rem irae p.146 inexorabilitatem). FICINO Dionys div nom 7,20,3 que fides divina quidem hos in veritate collocat atque in ipsis collocat veritatem identitate quadam nunquam dissuasibili simplicem veritatis cognitionem habentibus, qui iam crediderunt (gr. ἀμεταπείστῳ).
– lex.: PEROTTI ccopiae 2,753 A dissuadeo dissuasor, dissuasio, dissuasibile.
comminativum esse securum dissuasibileque robustum (gr. ἀπειθὲς; SALVTATI rem irae p.146 inexorabilitatem). FICINO Dionys div nom 7,20,3 que fides divina quidem hos in veritate collocat atque in ipsis collocat veritatem identitate quadam nunquam dissuasibili simplicem veritatis cognitionem habentibus, qui iam crediderunt (gr. ἀμεταπείστῳ).
– lex.: PEROTTI ccopiae 2,753 A dissuadeo dissuasor, dissuasio, dissuasibile.
Lexicographica: TLL 0 (vgl. indissuasibilis)