superhumanus, -a, -um – die Menschen übersteigend: BOVELLES ep philos fol.64r (1510) ex superhumana et inaudita hujus eremitae conversatione. BRVNO or consol p.32 tantum fuisse generosissimae et superhumanae humanitatis illustrissimi Principis Iulii inter virtutes alias splendorem, ut ... . MVSCVLVS in II Cor p.309 ut adventus ipsius Antichristi non esset in verbis tantum, et ociosus, sed operatione quadam, eaque superhumana instructus. LAVRENTIVS A BRVNDVSIO op I p.13 Sed fuit etiam miraculum virtutis et sanctitatis plane superhumanae, superangelicae, vere divinae, Maria in mundo. == ibid. miraculum in vita, superhumana, superangelica, plusquam seraphica.