garrulatio, -onis, f. – Geschwätz: ANON paneg Orsini-G p.149 Noli tamen nostra precepta deruere, licet quorundam evomentium immundam fuserint garrulationem labia. ALBERTI intercen p.238 dum... satis apud hos et hos sciscitando institerim, mea garrulatione hoc mihi peperisse malum sentio. POGGIO inedita ed. Walser 33 p.466 (1446) Credit bipedalis asellus, hac sua verborum magniloquentia, hac dementi garrulatione contegi vite sordes. PICCOLOMINI comm 4,21 (tit) Atrebatensis poetica et gentilis oratio, immo insana garrulatio. HELGESEN ep Ivari p.184 (1524) nec patiar inultam esse illorum impiam garrulationem.