praecastigo, -are – vorweg korrigieren o. interpretieren: ERASMVS ep 417 (1516) mihi praeter expectationem bona temporis par praecastigandis exemplaribus ... erat insumenda. == ep 421 (1516) coactus sum praecastigare codices quibus vsuri erant τυπογράφοι. == ad praef 14 nos oportebit προεπιπλήττειν τῇ παροιμίᾳ, h.e. praecastigare, et velut occurrere paroemiae: si quando vel obscurior, vel alioqui durior videbitur. MOLANVS natal p.184 Et tamen sine murmuratione, tribulationibus velut aurum probatus, praecastigatum spiritum caelo reddidit.