praesano, -are, -aui, -atum – vorher heilen: BENEDETTI anat 2,21 (de pene) Haec pestis, morbus Gallicus, reliquas provincias etiam infestavit; quae etiam praesanatis facile repululat.
– zu Plinius: BARBARO-H min. castig I 26,23,2 Item: "vulneribus personatis" (nat. 26,147). Legendum arbitror "vulneribus praesanatis". Plinius libro quarto et vigesimo de virga sanguinea: "Cicatrices", inquit, "quae praesanavere" (nat. 24,73 modern praesanuere von praesanesco). Porro vetusti codices non "personatis" sed "praesanatis" habent.