perfloreo, -ere – herausragen (sc. über längere Zeit): GVARINO ep 17 (1413) quae civitas cum omnimoda laude perfloreat, hoc solo maeret quod talem civem et invita quidem genuit. BEVILACQVA-Giorgio or Veron p.1667 Ex Guarino nostro ea studia humanitatis hausisti, quibus adeo perflores, et illa te semper condecorarunt, ut nemo, qui abs te scripta edita legerit, non idem quandam eloquentiae veteris effigiem contempletur. VERINO Carlias app 5,77 Opibus pollens multos perfloruit annos.