stultesco, -ere – 1) verblöden: ERASMVS mor 14 p.84 Cum caeteris hominibus aetas prudentiam adferre soleat, hos quo propius ad senectam accedunt, hoc magis atque magis stultescere. CALVIN inst 4,10,24 Sic est profecto: stultescere et nostram nobis ipsis et omnium hominum sapientiam oportet, quo solum illum sapere permittamus. BALDE poem III p.179 Est Deus in nobis: agitante calescimus illo; | Est furor in vobis: moto stultescitis illo. – 2) sich dumm verhalten: LVTHER serv arb p.709 tamen in obsequium Rationis, id est, stultitae humanae, libet ineptire et stultescere, et balbutiendo tentare, si qua possimus eam mouere. VOLZ Rhenanus ep 334 Sapidus noster denuo factus est viduus, uxore nuper mortua prae maerore ... O si non denuo ut antea viduus stultescat! Iam iam plures numerantur, quae ambiant ipsum. PATRIZI-F panarchia fol.46r Alexander eius interpres, ut creditur summus in eo loco exponendo, stultescere videtur. BEAVMONT or p.204 nos interim sinant cum ridicula modestia, ... cum vario denique omnium bonorum judicio delirare, stultescere, et vilem hanc obedientiam amplecti. BESOLD opus XI p.188 Stultescere denique videntur, qui alienas calamitates suae Patriae decus esse sibi persuadent.