iudiciosus, -a, -um – überlegt handelnd, urteilsfähig: ZABARELLA-I nat p.354 (1589) neque aliquis est iudiciosus vir qui hoc non confiteatur. == nat p.1097 ut quisque iudiciosus vir ea quae diximus considerans cognoscere facile potest. BRAHE ep ed. Zeeberg 1595-01-14 (1595) Ignorare videtur hic iudiciosus censor, multa speculative et Theorice excogitari posse, quae Demonstrationem quoque Geometricam admittant. COMENIVS method p.176 Judiciosus, qui bene expensa bene capit. LEIBNIZ supr 40 p.161 Operae pretium erit hoc loco transcribere quae vir aliquis judiciosus et rerum patriarum peritus nec Principi magis quam Electori cum scriberet obnoxius, ea de re disseruit. == ep 87 vt lector iudiciosus ex his ipsis conficere possit systema egregiorum documentorum plane admirandum.