diffidator
diffidator, -oris, m. – der den Frieden bzw. die Treue bricht: REPERTORIVM poen Germ II 969 (1452) quod ... in viarum discrimina et in strages emulorum et diffidatorum inimicorum insidias casualiter incidit. PICCOLOMINI ep III-1 54 (1452) prefatus baro ac universi subditi sui ... pro tuitione propria ... contra diffidatores predictos, manu armata, ... procedere statuerunt. CVSPINIANVS ep 40 (1519) Ubique enim iam grassantur latrones et diffidatores Hungariae et Austriae. ARCHIV Polon-Hung 44 (1538) Item, quod nullus nostrum in sua ditione permittat fieri diffidatores, si qui vero temerarie insurgerent, teneantur ambo mutuis auxiliis maiestates regiae illos confestim exterminare.
Lexicographica: TLL 0; DVCANGE

LEMMALISTE GRUPPE: publ. INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, diffidator, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 20.04.06 04.02.18

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.