ap(p)an(n)agium (abba-, appe-), -i,
n.
Apanage, Abfindung, Versorgung (
für nicht regierende Mitglieder einer fürstl. Familie): HOTMAN-F
Franc 9 p.67 (
tit) De Regis

domanio et fratrum ipsius appannagio. ==
Franc 9 p.69 vt iis,
qui a successione regni excluduntur, possessiones quaedam assignarentur, quae vulgo appannagia dictae sunt, ab antiquo et Francico - vt mihi persuasi - vocabulo 'Abbannē', quod Latine valet 'excludere', item vt 'Ausbannen' et 'Forbannen', quasi ea portione accepta exclusos se a Regni successione intelligerent. ANON
vindiciae p.146 Excipiuntur tantum duo casus, Panagium siue Appennagium - alimenta - liberis fratribusve attribuendum. CAMDEN
ann 1581,8 Inter hos in matrimonialibus tabulis in haec fere verba conventum est: "... si dux non pervenerit ad ius regni Franciae, liberi in appanagium succedent ...". ARNISAEVS
rep p.417 Henricus I. statim accepta corona fratrem creavit Ducem Aurelianensem, ex quo invaluit jus appannagii seu assignationum. BESOLD
diss p.77 An Primogeniti lineā exstinctā, eiusque iure ad secundo genitam transeunte, Bona quae secundo genito Apannagii loco fuēre data, ad tertio geniti posteros debeant pervenire. ==
thes p.3 (
abgefvndene herren) Quam exclusionem Galli Appennage vocant, quasi ad panem regiam que sustentationem concessa; alii Abbannagium, a banno, Germanicā voce, quasi Abbannung, Abfindung, dicunt.