perminimus, -a, -um
sehr gering: PETRARCA sen 10,1,36 Neque vero diffidas, quasi magnum insuetumque aliquid petas. Magnum, fateor, imo maximum tibi, sibi vero perminimum. BOCCACCIO gen 14,19 Perminimum visum est latratoribus nostris conatus exposuisse omnes, ut e domibus ac e manibus hominum, si potuissent poetas excluderent! BRVNI hist 5 Et perminima de plebe homines ad facinus patrandum comparata manus. ALBERTI Philod I p.162 postrema hec munera ab his, qui amant, ut diiudicantur, ita sunt maxuma, que, etsi perminima forent, non deceat ab ignoto expetere. BASIN-Th hist I p.101 Unde pax tunc quidem, sed profecto concordia atque amicitia aut nulla, aut perminima conciliata fuit. BARBARO-H min. legat p.162 Quidam, ut industrios et satagentes se civibus suis ostentent, ... scrupulatim quid geratur, perminima quaeque perscribunt.
Lexicographica: TLL perparvus (1x, IVVENC.)
|