ingurgitator, -oris, m. – Säufer: BOCCACCIO gen 1,31 Ingurgitator pocula exhauriet. == gen 9,3 sunt hi sanguine abundantes obtruncatores ciborum, vini ingurgitatores immoderati, consilio segnes, fraudibus copiosi. GVARINO ep 220,32 (1422) illos ingurgitatores γαστρώδεις et voluptati demersos. SOCINVS-F op I p.71 Fieri autem potest, ut quis neque helluo neque ingurgitator, ut sic dixerim, revera sit, et tamen interim non sit sobrius.
– lex.: KILIAAN etym p.156 golper. Ingurgitator, multibibus.