infurio, -are, -aui, -atum
– wütend machen: BENVENVTO comm Dante inf 9,34-39 sicut foemina infuriatur et 
indaemoniatur et irascitur, quia non est caput super caput serpentis, nec ira super iram mulieris, ita nunc furiae incendebantur contra autorem. == comm Dante inf 30,1-12 quod Juno praecipue duabus vicibus ostendit odium suum in sanguine Cadmi, scilicet in Semele, quam fecit fulminari, et in Athamante quem fecit infuriari. == comm Dante purg 13,118-123 quod ista maledicta mulier erat ita infuriata mente. TRÖSTER rem p.188 Herculem magnum infuriavit. SCHOPPE phil p.334 quod... eum hodierna die Furiatorum academia - ipsi se minus Latine ac, nisi fallor, satis inepte infuriatos vocant - principem sibi designavit.
indaemoniatur et irascitur, quia non est caput super caput serpentis, nec ira super iram mulieris, ita nunc furiae incendebantur contra autorem. == comm Dante inf 30,1-12 quod Juno praecipue duabus vicibus ostendit odium suum in sanguine Cadmi, scilicet in Semele, quam fecit fulminari, et in Athamante quem fecit infuriari. == comm Dante purg 13,118-123 quod ista maledicta mulier erat ita infuriata mente. TRÖSTER rem p.188 Herculem magnum infuriavit. SCHOPPE phil p.334 quod... eum hodierna die Furiatorum academia - ipsi se minus Latine ac, nisi fallor, satis inepte infuriatos vocant - principem sibi designavit.
Lexicographica: TLL 0