theologaster, -ri, m. – schlechter Theologe: ECK ep 52 (1518) ut omnes ferme docti prorsus sint Erasmiani, Cucullatis paucis demptis et Theologastris. ERASMVS rat theol p.301 in contione mihi theologaster quispiam fere ἱεροπρεπεῖ σχήματι venerandus e Scoto ... quaestionem aliquam frigidam ... ventilat. RHENANVS ep 170 (1520) Theologaster est ex istorum numero, qui, cum Scoto Thomaeque tribuant omnia, antiquos doctores non attingunt. MELANCHTHON ep 103 (1521) Neque enim ulla ratione certius Christum dediscas, quam illo ipso doctrinae genere, quo solo aiunt theologastri formari posse - utar enim interim ipsorum verbis - conscientias. HVMMELBERG-M ep p.12 H.² (1521) Nec curae mihi erit si philobarbaris theologastris non placeat SVTOR tralat praef A2r illud non audire non potui, videlicet a quibusdam theologastris - quos antichristi praecursores vocant - ... factas in nouum testamentum paraphrases. CALVIN op 7 p.293 (1545) Quum nuper libellum ediderit Petrus Carolus sorbonicus theologaster suo nomine inscriptum. CAMPANELLA apol p.19 Quare non satis mirari queo quosdam theologastros, qui metas ingeniis hominum ponunt scripta Aristotelis.