detrimentosus, -a, -um – schädlich: BRVNI hist 5 Florentini vero, etsi detrimentosum putabant ad bellum lucense arretinum simul adiungere, ... . FILELFO-F ep sig.q1v (1452) meum illuc aduentum inscitiae suae detrimentosum existimantes. PEROTTI ccopiae 6,4 Sic e contrario 'malum' generale nomen est et turpia simul ac detrimentosa complectens. BRENTA disc 24 haec dialectica quae laude digna sunt laudandi ... potestatem habet, item ... quae turpia et detrimentosa dissuadendi. BEMBO hist Venet 7,55 sibi reliquisque Italis detrimentosum ... futurum, ut ab illis Venetos opprimi sineret. VETTORI Plato Lysis 206b te nequaquam confiteri velle bonum esse unquam, cum sibi ipsi sit detrimentosus (gr. βλαβερὸς). CALVIN in I Sam hom 72 col. 327 si mendacium alicui noxium est et detrimentosum. VIRGILIO-Pol Angl hist 23,57 etsi a bello discedere detrimentosum esse iudicabat. ARNISAEVS doctr p.240 Nihil autem detrimentosius est imperio, quam contemni. SPENS Oxenstierna ep 3562 se nihil in Poloni gratiam patraturum, quod Maiestati ipsius foret detrimentosum. PEXENFELDER appar p.612 aeque diffidentia atque credulitas est detrimentosa.
– lex.: FILELFO-F ep 2,1 (1431) Itaque tibi cognitas esse vis significationes et habitudines constructionesque ac derivationes eorum nominum quae in -osus exeunt, ut detrimentosus, dolosus, superstitiosus, cervicosus caeteraque eiusmodi.