| 
 
 tardator, -oris, m. 
  der verzögert: BENVENVTO comm Dante par 6,46-48 de ista clarissima familia fuit Fabius maximus vir sapientissimus, qui tempore Hannibalis Romam tardando substinuit; unde vocatus est cunctator, idest, tardator. 
 
Lexicographica:  GEORGES 0
 
 |