circuo, -ire – Nebenform von circumeo: SERRAVALLE comm Dante purg 4,130-135 quod tantum celum me circuat extra ipsum. SILVESTRI ep 3,114 dumque ardua montum | Circuis. TORTELLI orth circvs ... cum dictiones sint latine et a uerbo circuo deducantur, teste Servio (SERV. georg. 3,18 a circumeundo). LAZZARELLI imag 2,42 Hac duce Phebea circuo fronde caput. MARVLLVS hymn 2,7 Qui fine carens, terminus omnium, | Longo terras circuis ambitu. BEMBO carm inc 5,102 totum circuat orbem | Sisyphius sanguis.
– lex.: PEROTTI ccopiae 28,59 A circum fit circum eo, quod et circuo dicitur. == ccopiae 41,19 Ambio, quod proprie significat circuo, concludo.