sanctulus, -i,
m.
und adi. -a, -um
der ein wenig heilig ist (
ironisch,
daher oft)
Heuchler, Frömmler: ERASMVS
coll 11 Sanctulus es, qui ista possis. :: Imo
![](../gif/pfeil.gif)
stultulus es, qui ista dicas. ==
ep 936 maxime feruet in negocio sycophantico, cui mihi natus videtur: et tamen sibi videtur sanctulus. CAPITO
ep 54 (
1520) quoniam cupiditas habendi concordiam inter homines dirimit, et huiusmodi sanctae annotationes, sacerdotis et theologi, adde et sanctuli, studiorum quietem maximopere turbarunt. LVTHER
ep 352 (
1520) Multum perdit opinionis Episcopus Merspurgensis, et Sanctula
![](../gif/pfeil.gif)
sanctitatula sua non sufficit pro operculo impietatis, qua pape¸ plus statuit obedire quam Deo suo. CALVIN
inst 3,5,3 Quid hoc est, nisi Christo nomen relinquere, caeterum vulgarem sanctulum facere, qui in turba vix dignoscatur? CORDVS
op poet p.178 Funigero peccata fatens virguncula fratri, | ... | ... in mediis reticens sermonibus haesit, | Quam sic exhortans sanctulus ille monet. BORBONIVS mai.
nugae (
1540) 2
praef p.93 ut sanctuli isti ... cognoscant ... honesto risui plus inesse posse uerae pietatis quam in tristibus quorundam superciliis. TAVBMANN
melod p.139 Addas subinde testeis | Ac sanctulum sigillum, | Ter mille basiorum. BARTH
sap p.148 Pudoris orba natio ut revertatur | Suo a labore, cumque sanctulis vivat.
![](../gif/tab.gif)
lex.: MARVLVS
gesta p.46 Vncto deinde ab episcopis et coronato nomen inditum est Sfetolicus, quod in Latinum uersum Sanctulum sonat.