defrenatus, -a, -um – 1) ungezügelt: BARTHOLINVS-R Austrias 3 sig.F4v genus ... debellare superbum | Et defrenatas longe propellere gentes. BRVNO imag compos p.232 Alis Mercurii ... secundo adsunt praeceps Pernicitas, furtiva fugaxque Volucritas, propera Sollicitudo, tenera Ventositas, Spiratio vehemens, ..., infrenis Declivitas, ..., defrenata Volucritas, Lymphatio anhela, ardens Effusio, strepens Transmissio. BALDE Tillius p.147 deinde alii atque alii venerunt defrenati eo tempore, quo nocere volebant, vinci poterant.
– 2) Rückbildung, defreno, -are, die Zügeln abnehmen: BISSELIVS aest p.325 Iamque dies media caeli regione peractā, | Ad sua defrenat prandia Solis equos.