subasper, -(e)ra, -(e)rum – säuerlich: SALVTATI ep 14,17 (1405) nichil vini in tota illa urbe inveniri poterat, quod leve esset atque subasprum; omnia enim cruda, prepotentia, fumantia, gravia. BRVNI interpr p.160 cum singulis fere scriptoribus sua quaedam ac propria sit dicendi figura, ut Ciceroni amplitudo et copia, Sallustio exilitas et brevitas, Livio granditas quaedam subaspera. BARBARO-H min. coroll 842 Genus vini est et quod grapinam vocant, subasperum. ERASMVS ench p.31 Quod manna rigidulum est atque subasperum, mysterium littera obtectum exprimit. CANISIVS comm corrupt II p.375 (1571) Porro in Christi verbis, quibus Matri suae respondet, prima quidem fronte aliquid subasperum et duriusculum esse non negamus.
– lex.: PEROTTI ccopiae 3,145 Alphos uocatur ubi color albus est, subasper et non continuus, ut quaedam quasi guttae dispersae esse uideantur. == ccopiae 23,10 Proprie autem asperum uocamus, quod uel uisu uel gustu uel tactu aut alio sensu insuaue est. ... Ab eo fit ... subasper, parum asper.