trilit(t)erus, -a, -um – 1) drei Buchstaben gebrauchend (nämlich ita): EMSER c Luther assert p.700 Intelligisne tandem uter tibi amicior: Hieronymus, candide admonens, an assentatorum grex ille trilitterus? – 2) aus drei Buchstaben bestehend: AGRIPPA occ 2,8 Hinc in tempore gratiae quinque literis invocatur nomen divinae omnipotentiae: nam in tempore naturae invocabatur nomen Dei trigrammaton שדי Sadai; in tempore legis nomen Dei tetragrammaton יהוה ineffabile, cuius loco Hebraei exprimunt אדני Adonai; in tempore gratiae nomen Dei pentagrammaton, effabile, יהשׁוה Ihesu, quod non minore mysterio etiam triliterum invocatur ישׁוׁ. CORNELISSEN in pentateuchum p.462 hoc Hebraeo מחספס 'mechuspas', consonat; licet enim nusquam alibi haec vox reperiatur, tamen quia quadriliteram radicem habet, hinc de more ad triliteram radicem reducenda est, scilicet ad השף 'chasaph'.