diuinaculus, -i, m.
Wahrsagerchen: POLIZIANO Lamia 1 divinaculus hallucinatur. PICO-G adv astrol 2,7 quam nihil videant isti divinaculi paucis ostendam. BEROALDO mai. comm Apul praef fol.1v cuiusmodi diuinaculos a fumo Capnomantas appellant. CRINITVS disc 8,9 veterum poetarum carmen referre contra divinaculos et hariolos istos, qui et Chaldaei a Romanis et Planetarii vocantur. DORPIVS or 3,2,11,6 neque ... credendum putem magicis illis ominibus, quaecunque divinaculi pollicentur. VIVES disc I 5 Iudicium de Astrologis qui et divini seu divinaculi haberi et dici volunt. GWALTHER Nabal p.47 Quasi | Vero propheta aut divinaculus siem. ARGENTINO praestig 3 p.24 isti impostores et diuinaculi, dum Magiam profitentur, veram et summam Naturae notitiam contaminant. CAMPANELLA disp c astrol p.184 quoniam nec improbando astrologos et divinaculos possumus de astrologicis loqui.
Lexicographica: TLL 0
|